Zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze są formą zajęć dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych w stopniu głębokim. Zajęcia organizuje się na wniosek rodziców/opiekunów prawnych na podstawie orzeczenie o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych wydanego przez poradnie psychologiczno-pedagogiczne. Zajęciami obejmuje się dla dzieci i młodzież od początku roku szkolnego w roku kalendarzowym w którym kończą 3 lata do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym kończą 25 lat. Zajęcia są prowadzone w formie zajęć indywidualnych lub zajęć zespołowych (od 2-4 osób), organizowanych we współpracy z rodzicami (prawnymi opiekunami). Celem zajęć rewalidacyjno-wychowawczych jest wspomaganie rozwoju psychoruchowego uczestników zajęć, uzyskanie jak największej niezależności w codziennym funkcjonowaniu, poszerzanie zainteresowań otoczeniem.

Zajęcia obejmują w szczególności:

• naukę nawiązywania kontaktów w sposób odpowiedni do potrzeb i możliwości uczestnika zajęć;
• kształtowanie sposobu komunikowania się z otoczeniem na poziomie odpowiadającym indywidualnym możliwościom uczestnika zajęć;
• usprawnianie ruchowe i psychoruchowe w zakresie dużej i małej motoryki, wyrabianie orientacji w schemacie własnego ciała i orientacji przestrzennej;
• wdrażanie do osiągania optymalnego poziomu samodzielności w podstawowych sferach życia;
• rozwijanie zainteresowania otoczeniem, wielozmysłowe poznawanie otoczenia, naukę rozumienia zachodzących w nim zjawisk, kształtowanie umiejętności funkcjonowania w otoczeniu;
• kształtowanie umiejętności współżycia w grupie;
• naukę celowego działania dostosowanego do wieku, możliwości i zainteresowań uczestnika zajęć oraz przejawianej przez niego aktywności.

Dla każdego uczestnika zajęć opracowuje się indywidualny program zajęć. program jest przygotowany przez nauczycieli prowadzących zajęcia we współpracy z psychologiem oraz, w zależności od potrzeb, z innymi specjalistami pracującymi z dziećmi i młodzieżą, na podstawie diagnozy oraz zaleceń zawartych w orzeczeniu o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych, oraz obserwacji funkcjonowania uczestnika zajęć. Dwa razy w roku szkolnym na podstawie dokumentacji zajęć, w tym indywidualnego programu zajęć, nauczyciele prowadzący zajęcia dokonują okresowej oceny funkcjonowania uczestnika zajęć oraz w razie potrzeby modyfikują indywidualny program zajęć. W pracy z uczestnikami zajęć rewalidacyjno-wychowawczych wykorzystujemy szeroki wachlarz metod umiejętnie dostosowanych do ich poziomu rozwoju i zidentyfikowanych potrzeb.

Podczas zajęć wykorzystujemy m.in. metody:

• metody rehabilitacji ruchowej:
  • masaż klasyczny,
  • PNF- ten rodzaj terapii polega na pobudzaniu proprioreceptorów w ścięgnach, mięśniach czy torebkach stawowych
  • elementy terapii NDT- Bobath- pomaga chorym dzieciom w rozwoju i osiągnięciu niezależności na tyle, na ile pozwala istniejące uszkodzenie centralnego układu nerwowego.
• metody terapii logopedycznej
  • masaż Castello Moralesa - przygotowuje uczestników zajęć do podjęcia funkcji ruchów mimicznych, artykulacyjnych, do jedzenia picia oraz do ogólnej stymulacji twarzy i ust na poziomie odruchów wrodzonych.
  • masaż logopedyczny - dostarcza wiele wrażeń czuciowych, zmniejsza nadwrażliwość, nadmierne ślinienie się, usprawnia aparat artykulacyjny (prawidłowe ruchy języka, warg, żuchwy), ułatwia naukę prawidłowego oddychania, jedzenia, picia.
• metoda integracji sensorycznej
  • stymulacja bazowych systemów sensorycznych: przedsionkowego, dotykowego, propriceptywnego, słuchowego, wzrokowego- pozwala na prawidłowy odbiór, przetwarzanie bodźców sensorycznych w ośrodkowym układzie nerwowym
• terapia neurotaktylna- proponuje techniki stymulacji skóry, mięśni, stawów, powięzi które aktywizują rozwój funkcji receptorów skórnych oraz mięśniowych i ścięgnistych układu nerwowego obwodowego, a tym samym ośrodkowego układu nerwowego (OUN).
• metoda integracji odruchów wg Masgutowej- jest ukierunkowana na czynniki i procesy ruchowego rozwoju i ma na celu stymulację mechanizmów rozwojowych przez ruch i specjalne sensoryczno-motoryczne techniki wpływające na optymalne funkcjonowanie mózgu.
• metoda W. Sherborne -  koncentruje się na kontakcie z drugim człowiekiem, komunikacji pozawerbalnej oraz aspekcie terapeutycznym, którego  podstawą jest ruch.
• metoda Ch Knnila - pozwala na nawiązanie kontaktu z dzieckiem, rozbudzaniu sprawności poznawczej oraz kształtowaniu orientacji w schemacie ciała. Dodatkową zaletą tej metody jest uzyskany, przez wprowadzenie muzyki, efekt orientacji w czasie oraz przewidywanie zdarzeń.
• metody pracy oligofrenoepedagoa, tyfloedagoga, surdopedagog:
  • zabawy paluszkowe- dostarczają dziecku doznań dotykowych, a także pozwalają poznać swoje ciało, nawiązać kontakt, zapewnić poczucie pewności i bezpieczeństwa.
  • poranny krąg- stymulacja polisensoryczna wg pór roku. Metoda ta ma na celu wywołanie uczuć, uwrażliwienie zmysłu wzroku, dotyku, słuchu, węchu i smaku.
  • muzykoterapia obejmuje wykorzystanie wpływu muzyki na psychofizyczny rozwój dziecka. Wpływa na uzewnętrznianie przeżyć, emocji, uwrażliwia na odbiór bodźców  i wpływa na rozwój świadomości własnego ciała.
  • bajkoterapia- stanowi formę relaksacji, uczy empatii, zachowań prospołecznych, ułatwia nawiązywanie kontaktu nawet z bardzo skrytymi, nieśmiałymi dziećmi, wspiera mocne strony dziecka,

Całkowity wachlarz metod terapii jest znacznie szerszy. Przedstawione powyżej metody to tylko niektóre, najczęściej stosowane w naszej szkole.